„Mur” to podsunięta czytelnikowi sposobność przyjrzenia się z dystansu pewnym mechanizmom, przestroga przed ich uruchamianiem. Przedstawiając kompletny świat, na pozór zupełnie różny od naszego, Grzegorz Gortat wprowadza nas do niego stopniowo; pozwala wraz z głównym bohaterem odsłaniać jego tajemnice, odzyskiwać utraconą pamięć i smakować emocje, robić w nim karierę i popełniać błędy. Podejmować ryzyko i wyrażać bunt, mierząc się ze skutkami tych zachowań. Czytelnik może się tu poczuć niczym w krainie zmyślnej komputerowej gry, w wyrafinowanej antyutopii lub też przeżyć déja vu, wspominając czasy peerelowskiego socjalizmu, a zwłaszcza jego naczelną, choć nieobecną w praktyce zasadę, że człowiek jest najważniejszy. Czy w takim świecie jednak może on być rzeczywistym twórcą? Czy też, stwarzając wokół siebie przedmioty, nawiązując relacje i wymyślając idee, musi niepostrzeżenie zamieniać je w klatki, wtrącać w niewolę siebie i innych, mimo że od wieków tęskni za wolnością? I czy taki człowiek – i taki świat – może przetrwać, czy też skazany jest na zagładę? Autor o książce: W„Murze” chciałem zwrócić uwagę na pewną umowność ról, jakie życie na nas nakłada. Mieszkający w obrębie Muru to trybiki, numery bez imienia i nazwiska, w sposób efektywny i niezawodny potrafiące tę machinę wprawiać w ruch, ale jednocześnie, jeśli zajdzie taka potrzeba, zdolne wchodzić w rolę innych, co często wiąże się z wywyższeniem w hierarchii. Czy jednak to faktyczne dowartościowanie bohaterów? Przesuwani po polach szachownicy, wciąż są tylko bezwolnymi pionkami, trybikami, które machina w każdej chwili może zmiażdżyć. Grzegorz Gortat, urodzony w 1957 roku w Łodzi. Anglista, tłumacz, pisarz. Autor utworów różnorodnych tematycznie i gatunkowo (fantasy, kryminał, powieści obyczajowe, powieści dla dzieci i młodzieży). Laureat nagród literackich (trzykrotnie wyróżniony w konkursie IBBY Książka Roku: w 2006 za powieść „Do pierwszej krwi”, w 2009 za powieść „Szczury i wilki”, w 2013 za powieść „Ewelina i Czarny Ptak”; w 2008 roku otrzymał nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek za utwór „Do pierwszej krwi”). Dla młodszych czytelników napisał ostatnio „Moje cudowne dzieciństwo w Aleppo”; dochód ze sprzedaży książki w całości przekazywany jest poszkodowanym przez wojnę Syryjczykom.

Podręcznik ten jest kontynuacją wydań ukazujących się w poprzednich latach pod redakcją Witolda Sylwanowicza, Aleksandra Michajlika i Witolda Ramotowskiego. Obejmuje podstawowe wiadomości dotyczące budowy i czynności organizmu ludzkiego. Obecne wydanie książki zostało poprawione i uzupełnione zgodnie z postępem wiedzy. Wprowadzono w nim zmiany dotyczące przede wszystkim fizjologii. Gruntownie zmieniono rozdziały poświęcone krwi i gruczołom dokrewnym. Fizjologię układu trawiennego wzbogacono o omówienie regulacji hormonalnej i nerwowo-mięśniowej przewodu pokarmowego. Duża liczba rycin uatrakcyjnia materiał i ułatwia jego przyswajanie. Podręcznik przeznaczony jest dla uczniów szkół medycznych, studentów, a także wszystkich tych, którzy chcą poszerzyć wiedzę z tego tematu.

To sensacyjna, z pasją napisana historia życia i śmierci 26-ciu carów i imperatorów rosyjskich. Krew leje się strumieniami; wymyślne, zwyrodniałe metody uśmiercania kolejnych monarchów przeplatają się w tym dziele z opisami ich nie mniej oryginalnych obyczajów seksualnych.

Pismo recenzowane o profilu interdyscyplinarnym, istniejące od 1957 roku. Adresowane przede wszystkim do środowiska naukowego, nie pomija jednak czytelnika mniej profesjonalnego, zwłaszcza nauczycieli, studentów oraz inteligencji zainteresowanej problematyką humanistyczną. Publikuje artykuły problemowe (krajowe i zagraniczne) z zakresu różnych dyscyplin humanistycznych: literaturoznawstwa, historii, kulturoznawstwa, socjologii, filozofii, psychologii oraz językoznawstwa. Zamieszcza również przekłady oraz materiały i przyczynki, dyskusje i polemiki, recenzje i przeglądy.

W „Pracach Instytutu Elektrotechniki” publikowane są oryginalne artykuły naukowe, prace przeglądowe, prace habilitacyjne i skrócone prace doktorskie z zakresu szeroko pojętej elektrotechniki. Czasopismo ukazuje się nieprzerwanie od 1951 roku. Początkowo zawierało artykuły oparte na wykonanych w Instytucie Elektrotechniki badaniach tak teoretycznych jak i doświadczalnych. Obecnie na łamach "Prac IEL" bardzo często goszczą autorzy spoza Instytutu – z kraju i zagranicy. Wszystkie artykuły naukowe zgłoszone do publikacji w czasopiśmie były zawsze recenzowane.