SOWA OPAC : Katalog księgozbioru AWF w Białej Podlaskiej

1 wynik

E-book

W koszyku

Łódzkie wille fabrykanckie / Krzysztof Stefański. - Łódź : Łódzkie Towarzystwo Naukowe ; IBUK Libra, 2013. - 415 s.

Autor

Stefański Krzysztof.

Forma i typ

E-booki

WSTĘP (fragment) Rezydencje przemysłowców tworzą ważny element zabytkowej spuścizny Łodzi z okresu przemysłowego rozwoju w XIX i pierwszych dziesięcioleciach XX wieku. Były świadectwem bogactwa i pozycji społecznej ich właścicieli, widomym znakiem ekonomicznego sukcesu i awansu ludzi, którzy swoją karierę zaczynali często od kilku warsztatów tkackich, by w ciągu dziesiątek lat wytężonej pracy dorobić się znacznych majątków. Budowa okazałej willi czy pałacu stawała się wyrazistym tego potwierdzeniem. Było to zgodne z obyczajem ukształtowanej w ciągu XIX wieku nowej klasy społecznej: bogatej burżuazji, do której należeli fabrykanci, kupcy i bankierzy, wznoszący sobie w całej Europie siedziby na wzór arystokratycznych, choć z reguły o mniejszej skali i bardziej funkcjonalne1. Rozmiary i zróżnicowana forma tego typu budowli wyrażały potrzeby oraz upodobania estetyczne właścicieli, a jednocześnie stanowiły znak przynależności do określonego kręgu kulturowego i klasy społecznej. Kształt architektoniczny był również pokazem inwencji twórcy pragnącego zaspokoić oczekiwania swojego klienta i prezentacją jego biegłości w operowaniu bogactwem form stylowych charakterystycznych dla tego czasu. W przypadku Łodzi zrodziło to na przestrzeni ponad stu lat wielką różnorodność rozwiązań, znamiennych dla następujących po sobie w tym czasie konwencji stylowych: późnego klasycyzmu, historyzmu, secesji, wczesnego i dojrzałego modernizmu oraz sztuki art déco. Bogactwu motywów architektonicznych odpowiada bardzo zróżnicowany i prezentujący często wysoki poziom artystyczny wystrój wnętrz. Sprawia to, że łódzkie rezydencje fabrykanckie, czy też szerzej burżuazyjne, tworzą – mimo ubytków i strat będących wynikiem powojennych przekształceń – unikatowy na skalę europejską zespół o wielkiej wartości historycznej i artystycznej. Pierwsze obiekty o charakterze rezydencji wznoszone były przez łódzkich fabrykantów w końcu lat dwudziestych i w latach trzydziestych XIX wieku. Jednak rozkwit tego typu budownictwa przypada na późniejszy okres rozwoju miasta, zwany wielkoprzemysłowym, obejmujący ostatnią ćwierć XIX wieku i początek wieku XX, zamknięty wybuchem I wojny światowej. Z tego czasu pochodzi największa liczba pałaców oraz willi, również te najbardziej efektowne. Znacznie mniej tego rodzaju budowli wzniesiono w latach międzywojennych. Końcową cezurę czasową stanowi data wybuchu II wojny światowej, która zamknęła definitywnie epokę „dawnej” Łodzi i związanego z jej dziejami budownictwa rezydencjonalnego. Wśród rezydencji fabrykanckich istotną grupę tworzą wille – obiekty, którym poświęcona jest niniejsza publikacja: budynki mieszkalne mniejszej skali, położone zazwyczaj pośród ogrodu, o zróżnicowanej architekturze przyciągającej uwagę elegancją i bogactwem form. Są to budowle położone zarówno w centrum miasta, pośród gęstej zabudowy, jak i na jego obrzeżach, czy też na terenach dawniej podmiejskich, a obecnie znajdujących się już w granicach Łodzi. Powstawały one często w pobliżu zabudowań fabrycznych, tworząc charakterystyczne dla przemysłowej Łodzi zespoły fabryczno-rezydencjonalne.

dostępna online

Ta pozycja jest dostępna przez Internet. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Całodobowy dostęp do pełnego tekstu elektronicznego, poza siecią Uczelni, wymaga posiadania kodu PIN. Po odbiór kodu PIN zapraszamy do Wypożyczalni.

Pełny tekst ; Spis treści